Blog 1
Waar is mijn data gebleven?
In de 21e eeuw gaan we naar nieuwe businessmodellen. Veel van die modellen zijn gebaseerd op nieuwe technologieën en gemak voor de mens. Denk maar eens hoe gemakkelijk je smartphone is, Makkelijk bellen, appen, chatten. Routeplanner die het adres uit je agenda overneemt en de files omzeilt. Altijd meteen op de hoogte van nieuws, nieuwtjes en meningen. Op zoek naar een uitje, restaurant of het lokale weer, geen probleem. Alles op maat gesneden naar jouw persoon, je vrienden en je lokatie.
Verloren: mijn persoonlijke gezondheidsgegevens. Wie brengt ze terug?
Maar deze zomer bekroop mij een ongemakkelijk gevoel dat me niet meer heeft losgelaten. Ik wilde graag een ‘fitbit’ om mijn eigen gezondheid beter in de gaten te kunnen houden. Bij het uitzoeken van een geschikt apparaat, realiseerde ik me dat al mijn gezondheidsgegevens dan ook linea recta naar de cloud gaan en eigendom worden van het softwarebedrijf van wie ik de ‘fitbit’ aanschaf. Wil ik dat wel?
Terwijl ik in de fysieke wereld in Nederland het een probleem vind om mijn medisch dossier zo maar open te stellen aan allerlei medici. Terwijl die tenminste nog een medische eed hebben gezworen of onder toezicht staan van een medische instelling. Nee, dat wilde ik dus niet.
Ik wilde een ‘fitbit’ waarbij mijn eigen gegevens ook mijn eigendom zijn en voor niemand anders toegankelijk zonder dat ik daar op persoonsniveau expliciet toestemming voor heb gegeven. Die heb ik niet kunnen vinden op de markt. Ook de consumentenbond heeft hierover een artikel gepubliceerd: Sport en dieet apps ongezond voor privacy.
Privacy: achterhaald begrip of toenemend relevant?
Pas nadat ik het boek Je hebt wel iets te verbergen had gelezen van Martijn en Tokmetzis, realiseerde ik me dat er meer mensen zijn die zich zorgen maken. Met een aantal vrienden en een IT startup startte ik een burgerinitiatief om verder uit te zoeken hoe het zit, vooral op je smartphone.
Als eerste gingen we onderzoek uit. We vonden de nodige informatie over privacy op je smartphone, maar dat was of niet bekend, of heel technisch, of heel juridisch, of best activistisch. Eigenlijk is er niet een goede plek waar deze informatie voor een burger begrijpelijk bij elkaar komt. En een bredere maatschappelijke discussie ontbreekt al helemaal.
Daarnaast onderzochten we of dit eigenlijk wel een probleem is. Het geeft immers veel gemak. En misschien zijn wij wel van een oudere generatie.
In deze en volgende blogs wil ik jullie meenemen in onze overwegingen waarom Privacy wel een issue is, waar je meer informatie kunt vinden en wat je er aan kunt doen.
Privacy normen: we meten met twee maten.
Privacy is best een abstract begrip. We gebruiken een paar gedachte experimenten om gevoel te krijgen voor privacy normen en ongemakken.
- Stel je zit in een bar met een paar vrienden. Halverwege de avond vraagt de barkeeper aan iedereen om zijn smartphone te ontgrendelen en aan een bekende te geven, zodat die er in kan kijken. Het doel daarvan is dat die bekende jou beter leert kennen en daarom een beter gesprek met jou kan voeren. Wat doe je? Als je dit niet wenselijk vindt, waarom geef je veel softwarebedrijven dan wel toegang tot je lokatie, contacten, vingerafdruk, agenda, etc?
- Stel je bestelt een nieuwe televisie inclusief installatie. De monteur komt aan de deur. Je tekent voor ontvangst en installatie. Je gaat koffie zetten en als je terugkomt zie je dat de monteur in jouw foto- en adres boek kijkt. De monteur geeft aan dat hij dit doet om daarna beter zenders in te kunnen stellen op je televisie die passen bij jouw voorkeur. Vind je dit acceptabel? Als je dit niet acceptabel vindt, waarom mogen software bedrijven als Whatsapp en Facebook dit dan wel?
- Stel je bestelt een nieuwe keuken. De bezorger zet alle dozen bij jou in de kamer en maakt daarna met zijn smartphone foto’s van alle dozen. Natuurlijk wordt ook de kamer op de foto genomen. De bezorger geeft aan dat hij dit doet om bij latere discussies of alle dozen bezorgd zijn, een goed referentie punt te hebben. Dit blijkt later ook het geval, als er een doos ontbreekt. Wat vind je hiervan? Mag iemand zo maar foto’s maken van de binnenkant van je huis?
- Vroeger hadden we het briefgeheim. De postbezorger mocht niet in jouw post kijken. Nu wordt jouw email of Whatsapp bericht onderweg op circa zes plekken op inhoud gecheckt voordat het bericht op de bestemming aankomt. Wist je dat? Wil je dat?
- Stel iemand wordt beschuldigd van moord. Mag de politie gegevens opvragen van de smartphone van deze persoon. Of van de andere elektronische apparatuur in het huis om te bevestigen dat een persoon aanwezig was en wat er aan geluid te horen is. Marc Goodman schrijfthierovereenmooi artikel: When electronic witnessess are everywhere, no secret’s safe.
Onze privacy verdween ongemerkt
Hamvraag die hier achter zit is waarom we in de mobiele virtuele wereld inbreuk op onze privacy accepteren die we in de fysieke wereld en zeker in ons huis niet accepteren? Is het alternatief om mijn smartphone niet meer te gebruiken? Moet ik er gewoon aan wennen? Of moeten we als maatschappij nog reageren op de risico’s en mogelijke uitwassen die hieruit (kunnen) volgen.
In volgende blogs zal ik nog ingaan op de balans tussen ‘gemak in gebruik’ versus misbruik. Als ook wat je er zelf aan kunt doen of al wordt gedaan.
In ieder geval vind ik dat de maatschappelijke discussie hierover achterblijft bij de consumenten en maatschappelijke belangen die in het geding zijn. Mijn doel met deze blogs is dan ook om mensen bewust te maken en een discussie op gang te brengen. Ik hoop dan ook dat partijen als de Consumentenbond en Autoriteit Persoonsgegevens deze handschoen explicieter oppakken.
Blog 2
Data onontbeerlijk voor nieuwe businessmodellen.
Gemak met een ongemakkelijk gevoel
Eerlijk is eerlijk. De fabrikanten en software leveranciers die de smartphone hebben gemaakt, hebben fantastisch werk geleverd. Niet eerder is het fabrikanten gelukt zoveel gemak en plezier te leveren, zonder snel zichtbare negatieve effecten die we wel kennen bij bijvoorbeeld gokken en verdovende middelen. Ik geniet zelf ook dagelijks van het gemak van mijn smartphone.
Ik heb er dan ook geen problemen mee als softwareleveranciers mijn data bijhouden en gebruiken om het gemak van hun app(s) te vergroten. Reclames in de app neem ik ook op de koop toe, omdat ik best snap dat dat de prijs is die ik betaal voor een ‘gratis’ app.
Dataroof of datagebruik?
Waarom dan toch een ongemakkelijk gevoel? Omdat het mij ondertussen ook duidelijk is geworden dat mijn data niet meer van mij zijn. Die data zijn eigendom geworden van het softwarebedrijf. En zij mogen daar alles mee doen waar ik ze ongezien toestemming voor heb gegeven toen ik de gebruikersvoorwaarden accepteerde, natuurlijk binnen de wettelijke grenzen. Dat betekent dat mijn data ook voor andere doeleinden worden gebruikt. Zo worden mijn data verkocht aan derde partijen. Wie dat zijn? Ik heb geen flauw idee. Wat die andere partijen er mee doen? Ik heb geen flauw idee. Wat zouden die andere partijen er mee kunnen doen? Een paar voorbeelden:
- Sommige andere partijen gebruiken de data die ze kopen voor het verbeteren van de wereld. Bijv. bepalen waar ze het beste een benzinestation kunnen plaatsen. Hoe mensen zich verplaatsen bij grote evenementen om de veiligheid te waarborgen. Hoe we humanitaire hulp het beste kunnen verstrekken. Lijkt me nuttig voor de wereld.
- Sommige andere partijen gebruiken die data om mij aanbiedingen te doen. Dat is vrijblijvend en levert mij meestal een voordeel. Dus dat vind ik ook prima.
- Sommige andere partijen zouden mijn data ook kunnen gebruiken om mij te beoordelen of ik ergens wel voor in aanmerking kom. Als dat iets is wat ik graag wil, dan is dat niet vrijblijvend en zou dit voor mij een nadeel kunnen opleveren. Zonder dat ik mij daarvan bewust ben, want mijn data hebben ze niet van mij gekregen. Mogelijke voorbeelden. Of ik in aanmerking kom voor een baan. Of ik word toegelaten tot een club. Hoeveel premie ik betaal voor een verzekering. Of ik aanmerking kom voor een huurwoning.
- Tot slot kunnen sommige malafide partijen dit gebruiken om mij te chanteren of misbruik te maken van mijn profiel.
Ik zou graag willen weten van elke app die ik installeer of de data die wordt bijgehouden nodig en relevant is voor het gemak van mijn app. Dus een soort privacy kwaliteitsnorm (zie ook www.privacygrade.org ) die zichtbaar zou kunnen zijn in de App store, zoals je ook een beoordeling ziet van mede gebruikers voor het nut en gemak van de app. Of wat te denken van zorgplicht voor de app store.
Daarnaast zou ik graag inzicht willen hebben waar mijn data naar toegaat en hoeveel geld daar aan wordt verdiend. Wie helpt me daaraan? Als bedrijven menen dat alle data die ze van mij verzamelen bedoeld is voor mijn gemak, zouden ze geen moeite moeten hebben met de transparantie die ik van hen vraag over nut en gebruik van mijn data.
Data drijft de wereld
Onlangs stond in FD een interview met Yvonne Hofstetter die in gaat op de maatschappelijke consequenties die dit heeft. Een sprekend voorbeeld van haar vond ik dat betogers van een demonstratie in Oost Europa allemaal een berichtje kregen dat ze waren geregistreerd als deelnemer aan een betoging tegen de regering. Alleen al dit bericht is intimiderend en gericht op het onderdrukken van vrijheid van meningsuiting. Hoe voorkomen we dat we alsnog terechtkomen in Orwells ‘1984’.
Als je rationeel kijkt kun je stellen dat het misschien goed is als data drijvend is voor alle beslissingen die we nemen in de wereld. Dat is immers rationeel en daarmee ‘eerlijker’ dan emotionele of politieke beslissingen. Nog afgezien van het feit dat dit een hele Westerse benadering is, laten we dan het aspect buiten beschouwing wie de data en de datamodellen beheerst.
Immers de kwaliteit van de data bepaalt de kwaliteit van de uitkomst. En waar kan ik foute data over mij laten rechtzetten? Uit veel voorbeelden blijkt dat als je eenmaal een onterecht waarschuwingsvlaggetje achter je naam hebt, dit direct in vele databases wordt overgenomen en het een vrijwel onbegonnen werk is om dit hersteld te krijgen.
Daarnaast kun je je afvragen wie de data- en beslissingsmodellen maakt? En controleert? En kan uitleggen? En voor welke doelen mag je mensen tot op welk niveau beïnvloeden? En tot slot zien we in onderzoek dat modellen hun eigen bias (overtrokken aannames) versterken doordat er meer nadruk komt te liggen op de bias. Voorlopig meer vragen dan we antwoorden hebben.
Privacy normen overstijgen generaties
In gesprek met onderzoeksbureau Motivaction leerden we van hun onderzoek naar Digitality dat er vijf digitale leefstijlen worden onderscheiden. Onze aanname was dat de segmentatie zou verlopen via generaties. Dit bleek echter niet het leidend motief om verschillende doelgroepen te onderscheiden. Leidend waren de Digitale Sociale Betrokkenheid en Technologische betrokkenheid. Er is echter ook een grote middengroep die de komende jaren nog moet uitwaaieren. Ook het concept privacy gevoeligheid loopt door de verschillende doelgroepen heen. Zo zijn er mensen die zo veel weten van de achterliggende techniek en datastromen dat ze heel gevoelig zijn voor hun eigen privacy en voor zichzelf goede beschermende maatregelen treffen. Er zijn echter ook grote groepen die hun sociale betrokkenheid maar minimaal digitaliseren, mede omdat ze hun privacy koesteren. De grote middengroep is zich echter helemaal niet bewust van hun privacy verlies.
Wereld moet mee veranderen met nieuwe business modellen
Als je bovenstaande leest, denk je wellicht dat ik tegen nieuwe technologie of big data ben. Niets van dat alles. Ik ben gefascineerd door de mooie toepassingen die we aan het ontdekken zijn, juist ook met zaken als Big data, block chain en kunstmatige intelligentie. Ik zie de enorme grote voordelen die we in onze wereld kunnen bereiken. Waardoor onze aarde gezond blijft en meer mensen een goed leven hebben.
Bij elke nieuwe technologische / industriële golf, hoort ook een aanpassing van de maatschappij. En wat is er nu mooier dan dat we die transparant, bewust en in gesprek met elkaar vormgeven. Waarbij bedrijven, onderzoekers, politici en burgers zoals wij, samen bepalen hoe de 21e eeuw eruit komt te zien.
Blog 3
Tijd voor actie: zo hou je grip op je data
In de eerste Privacy blog heb ik geschreven hoe ik mijn persoonlijke data op mijn Smartphone helaas uit het oog verlies. Wat andere partijen doen met mijn data zou ik in de echte wereld niet accepteren, waarom dan wel in de virtuele wereld? In de tweede Privacy blog ben ik verder gegaan op de consequenties van het verliezen van mijn data en hoe dat de wereld verandert. Deze blogs zijn bedoeld om mijzelf, vrienden en kennissen wakker te schudden. Gezien de reacties lukt dat een beetje. In deze derde Privacy blog wil ik vooral kijken naar wat we hier als consument en maatschappij verder aan kunnen doen. Maar ook heel belangrijk: wat je er zelf aan kunt doen!
Privacy als woord reuze onhandig.
Privacy is een enorm container begrip en heel abstract. Daardoor is het bespreekbaar maken van privacy issues bij voorbaat niet succesvol. We zullen dus een andere woordenschat moeten vinden om de issues die er wel degelijk zijn rond dit thema bespreekbaar te maken. Met mijn blogs en prikkelende kopjes probeer ik daar wat lading aan te geven. Suggesties zijn en blijven welkom
In mijn blogs heb ik gekozen voor privacy rondom de smartphone, een beperkt gebied, waarbij ik misbruik door het aftappen van wifi signalen of door overheidsdiensten nog buiten beschouwing heb gelaten. Zelfs in dit beperkte gebiedje lopen er al meerdere issues door elkaar heen. Hieronder een opsomming van die issues, die elkaar onderling ook nog eens versterken.
1. Ik ben mij niet bewust dat ik mijn data weggeef en hoeveel data ik weggeef. Mijn korte termijn gemak op mijn smartphone prevaleert.
2. Ik ben mij niet bewust wat een software/app bedrijf nog meer met mijn data doet. Dit is niet inzichtelijk en ik overzie de consequenties niet. Als referentie: mijn Google data schijnt gemiddeld 280 dollar waard te zijn.
3. Ik heb geen waarborgen naar de toekomst toe waarvoor mijn data nog meer gebruikt kunnen en gaan worden. Tegen de tijd dat de negatieve consequenties zich openbaren is er geen weg terug.
4. Ik heb als consument geen keuze en ik weet niet wat ik er nu aan kan doen. Ik kan alleen maar zaken doen met partijen waarbij ik het eigendom van mijn data verlies.
Krachtenveld: privacy, geld, groei, internationaal en terrorisme
Er zijn veel stakeholders in dit dossier: softwarebouwers (van apps), smartphone bedrijven, databedrijven, marketingbedrijven, gewone bedrijven, maatschappelijke instellingen, politici, consumenten en consumenten organisaties. De belangen van deze stakeholders zijn lang niet allemaal dezelfde. De drijvende technologie stakeholders hebben een belang dat vooral gericht is op groei en geld. Daarom is het ook lastig om de stakeholders met elkaar tot een beter model te laten komen voor privacy van consumenten. Consumenten, consumenten organisaties en politici zullen dus zelfstandig actief richting moeten geven aan de betrokken partijen wat ze wel en niet acceptabel vinden.
Er zijn een paar redenen waarom privacy van consumenten het nu af legt. Ten eerste lijkt privacy tegengesteld aan de groei en winst van de winnaars van de nieuwe businessmodellen (softwarebouwers, smartphone bedrijven, databedrijven, marketingbedrijven). Ten tweede zijn deze bedrijven internationaal en is wetgeving lokaal, waardoor het lastig is voor overheden om grip te krijgen. Ten derde denken we vaak dat we onze privacy moeten opgeven om beter terrorisme te bestrijden. Maar in alle bovenstaande voorbeelden kun je zien dat deze niets met terrorisme
In de Correspondent stond een mooi interview met Jacob Kohnstamm, hij was 12 jaar voorzitter van de Autoriteit Persoonsgegevens. De waakhond van de belangen van consumenten, of toch meer de toezichthouder op de correcte uitvoering van de wetgeving van de Nederlandse overheid? In de financiële wereld heeft de AFM zich als toezichthouder een zeer brede rol aangemeten als bewaker van de zorgplicht van financiële instellingen ten opzichte van consumenten. Wellicht soms te breed. Waar is de zorgplicht voor een passende omgang met gegevens van consumenten en wie ziet daarop toe?
Gelukkig zijn er ook oplossingen te bedenken en komt er nieuwe wetgeving aan die gaat helpen. Eerst maar eens kijken wat je zelf kunt doen.
Zo houd jij zelf grip op je privacy
Veel consumenten hebben wel oog voor hun privacy in de echte wereld. De experimenten in de eerste blog geven daar een goede indruk van. Ook in recente discussies over het gebruik van data door overheid en ‘oude’ instellingen als banken en verzekeraars, zijn consumenten stellig en komen op voor hun privacy. In relatie tot onze smartphone lijkt dit echter weg te vallen. Misschien omdat we gewend zijn aan het briefgeheim dat rustte op onze ouderwetse post. Of gewoon omdat we het niet zien en ervaren.
Wat kun je er nu al aan doen als consument?
1. Back to basic. Je kunt natuurlijk overwegen om terug te gaan naar een ouderwetse Nokia. Als je vooral wilt bellen en berichten sturen is dat de meest robuuste en goedkoopste oplossing, waarvan de batterij veel langer meegaat en je privacy veel beter is gewaarborgd.
2. Check apps. Als je toch gehecht bent aan de mooie functies aan je smartphone kun je je verdiepen wat voor een smartphone je neemt maar vooral ook welke apps je wel of niet installeert. Op de site www.privacygrade.org heeft Carnegie Mellon University een model ontwikkeld, waarin apps een privacy score krijgen op basis van onze privacy preferenties. Het zou natuurlijk nog mooier zijn als de app store deze informatie doorgeeft, naast de scores van andere consumenten, zodat je deze afweging kunt meenemen bij de aanschaf/installatie van een app.
3. Locatie setting. Check bij instellingen welke apps toegang hebben gekregen tot je locatie gegevens en waarom dat dan nodig is. Is lang niet altijd duidelijk. Zo veel mogelijk uit zetten.
4. Contacten en foto’s. Check bij instellingen voor elke app of ze toegang hebben tot je contacten, agenda en foto’s. Waarom is dat nodig? In mijn ervaring kun je best veel toegang uitzetten, zonder dat het gemak van de app voor jou minder wordt.
5. Health en ‘fitbits’. Hoe belangrijk ik gezondheid ook vind en hoe praktisch deze tools me ook lijken, ik heb geen vertrouwen in de partijen die vervolgens met al mijn gezondheidsgegevens aan de haal kunnen gaan. Daarom gebruik ik ze niet. Ik hoor graag van tools op dit gebied waarbij mijn privacy wel goed gewaarborgd is. Nu en in de toekomst. Want let op: Facebook is ook begonnen met strenge bescherming van je persoonlijke gegevens, maar heeft zich in stappen zich meer en meer data van mij toegeëigend.
6. Autoriteit Persoonsgegevens checklist. Het zal nog even duren voordat je daarmee ook echt alle apps kunt gebruiken zonder data weg te geven. Tot die tijd heeft de autoriteit persoonsgegevens een goede checklist.
Internet ontwikkelingen naar Smartphone wereld?
De EU heeft samen met internet reclamebureaus een website www.youronlinechoices.eu opgezet waar je als consument centraal internet reclamebureaus kunt blokkeren. Vooral doen. Daarnaast kun je op verschillende websites informatie vinden: EPIC.org, Bits of Freedom en Privacy First. De focus ligt hier iets meer op internet en minder op je smartphone. Ik hoop dat zij zich heel snel door ontwikkelen!
Wanneer pakken we de genoemde issues rond smartphones serieus op? Of worden we als consument en maatschappij pas echt wakker met de komst van Internet of Things? Als onze privacy niet alleen virtueel maar ook in de werkelijke wereld angstvallig verdwijnt.
Als de energiemaatschappij precies weet wanneer je thuis of op vakantie bent omdat je een slimme meter hebt? Als een autobedrijf weet wie je bezoekt omdat zij je auto dag en nacht volgen? Als Siri op je Apple meeluistert met alle gesprekken, op zoek naar het Siri herkenningswoord om in actie te komen? Als je dokter en verzekeringsmaatschappij weten hoeveel alcohol je drinkt omdat je koelkast dat registreert?
Europese privacywetgeving brengt redding
Gelukkig is er in Europa in 2018 een nieuwe Privacywetgeving op komst, waarin de rechten van consumenten veel beter worden gewaarborgd. En als bedrijven zich er niet aan houden, kunnen er forse boetes worden uitgedeeld. Voor veel bedrijven een lastig en breed vraagstuk om te implementeren. De werkgroep Artikel 29 van de EU zit hier namens de EU-burgers bovenop met werkdocumenten en opinies. Heel interessant.
De nieuwe wetgeving geeft een handvat voor consumenten om van softwareleveranciers inzicht te krijgen welke data er over hen vastligt en het recht om verwijderd te worden (mits er geen enkele wettelijke bewaartermijnen zijn). Het wachten is nog op een app die deze diensten eenvoudig aan consumenten gaat aanbieden. Er zijn startups die werken aan het opzetten van deze diensten en je eigen data kluis, zie bijv. Schluss.org zodat in de toekomst je data onder jouw controle is en blijft. En misschien lukt het zelfs om het eigendom van de data te houden, of in ieder geval niet meer gratis en ondoordacht weg te geven.
Best practices uit Duurzaamheid en MVO wereld
Wat zou er naar de toekomst toe nog meer kunnen gebeuren en door wie? In gedachte ben ik een aantal andere thema’s langsgegaan om best practices te lenen. Bijvoorbeeld uit de wereld van duurzaamheid (gerelateerd aan MVO of People-Planet-Profit).
Hoewel wetenschappers en activisten al meer dan twintig jaar duidelijk maakten dat we de aarde uitputten, hielden politici en burgers hun kop in het zand. Pas met de Inconvenient Truth van Al Gore werd dit een publiek thema. Welke publieke figuur zet het Privacy thema echt op de kaart bij het publiek?
Het heeft heel wat conferenties gekost, maar uiteindelijk is er in Parijs door politici het klimaatakkoord gesloten. Dit akkoord kan gebruikt worden om politiek en maatschappij in beweging te krijgen. Hoe gaat de politiek het Privcay thema oppakken. Mijn hoop is gericht op Europa. De eerste Europese stap is gezet met de nieuwe wetgeving en ook in de rechtsspraak tonen Europese instituties oog voor de privacybelangen van burgers.
Daarnaast hebben in Nederland pensioenfondsen en pensioenverzekeraars de handschoen opgepakt. Zij zijn onder druk van de maatschappij transparanter geworden over de duurzaamheid van hun investeringen. En met de toepassing van benchmarks van NGO’s is zowel de transparantie als de duurzaamheid van vrijwel alle pensioenuitvoerders enorme verbeterd. Hierdoor vergroten zij de roep om meer duurzaamheid bij alle partijen waarin ze investeren, wat een vliegwieleffect heeft. Welke NGO pakt de handschoen op om transparantie en benchmarking van privacy serieus en consistent op te pakken?
Uiteindelijk heeft de roep om transparantie over duurzaamheid geleid tot standaardisatie van rapportages hierover en het auditen van deze rapportages. Wellicht zijn we wat doorgeslagen in de details en omvang van de rapportages. Maar de essentie is goed. Hiermee is duurzaamheid niet een vrijblijvende hobby van een stafafdeling, maar een integraal onderdeel van de bedrijfsvoering aan het worden. Wie komt met een voorstel voor software-app bedrijven om te rapporteren over de opzet en uitvoering van hun privacy beleid? En dit te laten auditen door een externe partij? En de auditor hierover zelfstandig te laten rapporteren in het jaarverslag?
Privacy heeft maatschappelijke aandacht nodig
In deze Privacy blogs heb ik vaak de invalshoek van mijzelf en de consument gekozen. Een relevante invalshoek omdat ruim 80% van de Nederlanders een Smartphone heeft. Maar hierachter ligt ook een maatschappelijk vraagstuk. In wat voor een maatschappij willen wij leven? Welke informatie willen we voor welke doeleinden delen en gebruiken? Een interessante site om eens op te kijken is www.socialevraagstukken.nl
Mijn hoop is dat mijn vrienden en kennissen door deze blog bewuster zijn van wat er speelt en zichzelf wat meer beschermen. Daarnaast blijf ik enkele maatschappelijke relevante partijen uitdagen om de handschoen op te pakken en hun rol te claimen in dit vraagstuk.
De Consumentenbond door aandacht te besteden aan de kwaliteit van (gratis) apps waarbij privacy ook een rol speelt. En door hiervoor een (internationale) continue benchmark op te zetten. En appstores te overtuigen deze informatie te integreren in hun informatieverstrekking aan consumenten.
De Autoriteit persoonsgegevens door het creëren van een platform waar meer kennisdeling kan plaatsvinden en de maatschappelijke en consumenten discussie begeleid wordt. En wellicht ook door het stimuleren van audits door derde partijen bij appleveranciers en appstores om het toezicht op data privacy te versterken.
Universiteiten en hoge scholen door de onderwerpen die wij geraakt hebben in een wetenschappelijk kader verder te onderzoeken en onderbouwen. De Universiteit van Amsterdam heeft hierin al een mooi initiatief samen met MIT specifiek gericht op Smartphones en Privacy.
Een startup die een app gaat maken om mij te helpen mijn data op te vragen en waar nodig te laten verwijderen (www.schluss.nl). Of door mij een Privacy app te bieden die me in stappen helpt mijn Smartphone en/of internet veiliger te maken.
De media door hierover te (blijven) publiceren in kranten, tijdschriften, boeken, radio, TV en internet. Dank in ieder geval voor de mooie documentaires in Tegenlicht en artikelen bij De Correspondent. Maar laten we vooral niet vergeten dit te integreren met de social media wereld van Instagram. Facebook, blogs, twitter, LinkedIn, etc.
Einde Privacy blog, begin maatschappelijke discussie
Persoonlijk geloof ik echt in Big Data en nieuwe technologieën. Die kunnen een mooie rol spelen om echte problemen in de wereld beter te maken. Alleen we moeten als maatschappij bepalen hoe we die nieuwe technologieën een plek willen geven in onze maatschappij en in ons persoonlijke leven. Ik hoop dat we ik met deze blog, met dank aan mijn burgerinitiatief vrienden, een kleine bijdrage heb geleverd om tot een betere balans en dialoog te komen software leveranciers en ‘mijn data’. En ik hoop dat een ieder die dit leest de ideeën deelt met mensen in zijn of haar netwerk die dit een stapje verder kunnen brengen.